Denim29 : บล็อก
หนังควายตายในท้องเหรี้ย
มันเป็นไปได้ยากหว่ะ ที่ตัวเหรี้ยจะแดรกควายเข้าไปได้ แต่ถ้าเหรี้ยตัวนั้นมันดันทะลึ่งแดรกได้ขึ้นมากูว่าแมร่งน่ากลัว
กว่าจระเข้เยอะ เพราะหน้าตาแมร่ง “เหรี้ย” กว่าจระเข้ ไงล่ะท่าน!!
ถ้าคำว่า “เหรี้ย” ในนิยามของคนรวยตอแหล ไฮโซดัดจริต กำหนดให้มันเป็น คนที่เลวร้าย น่าเกลียดยิ่งกว่า
ไอ้พวกนักการเมือง ที่โกงกินบ้านเมืองยิ่งกว่าปลิงที่ดูด “หรำ” ควาย กุขอบอกเลยว่า ที่แมร่งคิดแบบนี้
“มรึงแหล่ะเหรี้ย”
เพราะไอ้พวกคนมีอันจะกินทั้งหลายแหล่เนี่ย มักจะแบ่งแยกชนชั้นอย่างสิ้นเชิง ประมาณว่าตัวเองนี่ ถูกเทวดา
บนสวรรค์ “ถีบตรูด” ลงมาจุติบนโลก และคนที่มีฐานะต่ำกว่า (ในความคิดของพวกแมร่ง) เกิดจากผีหร่าซาตาน
จึงถูกมันเกลียดยิ่งกว่า Liverpool – Man UTD อีก บางคนอาจเถียงในใจนะว่า มันก็ไม่ทุกคนหรอกที่เป็น
แบบนี้ กุขอ คอนเฟิร์มเลยครับ ว่าแมร่งเป็นเหมือนกันทุกคนแหล่ะ แต่จะมากหรือจะน้อยเท่านั้นเอง
มีอยู่ครั้งนึง กุไปเดินเล่นที่ห้าง มีขอทานตาบอดคนนึง เค้าปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ ซึ่งตัวกุเองเนี่ยอยู่ไกล
เลยไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร แต่เค้าพยายามพูดว่าให้พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย แต่ประทานโทษนะครับ แมร่งไม่มีหมา
สักตัวเข้าไปช่วยพาเค้าไปเลย กุเลยเดินไปบอก รปภ. ให้พาเค้าไปเข้า ซึ่ง รปภ. ก็ยินดี
บางที คงมีคนค้านในใจว่า “แล้วทำไมเมิงไม่พาเค้าไปล่ะ” ขอตอบครับ อยากพาไป แต่กุไม่อยากให้ใครมองกุ
เป็นคนดีไง กุไม่อยากทำดีเอาหน้า กุเลยปิดทองหลังพระ ให้ รปภ. พาไป ซึ่งคนอื่นเค้าก็คงรู้สึกดีกับ รปภ. คนนี้
และกุก้อสบายใจดีที่กุทำแบบนี้
กุอยากรู้นัก ว่าไอ้พวกลูกคนรวยทั้งหลายเนี่ย “เมิงภูมิใจตรงไหนครับ” เพราะไอ้เงินที่เมิงใช้เนี่ย พ่อเมิงพยายาม
หามาอย่างยากลำบากจนแทบจะเป็น “ไส้เลื่อน” อยู่แล้ว เมิงยังลอยหน้าเอาเงินไปโชว์ ญ หรือ อิพวกชะนี ก้อเอาไปซื้อกระเป๋าส้นตรีนอะไรก้อไม่รุ ราคา แมร่ง ผ่อนรถกุได้ 3 เดือน “อิหร่า”
และไอ้คนที่เถียงในใจว่า คนรวยมันไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคน กุว่าเมิงลองคิดเล่นๆตามกุเอานะครับ
อย่างแรกเลย เคยเห็นคนรวย มีเพื่อน ยาจกมั้ยครับ แบบประมาณว่า “โอ้ววว.. เพื่อนกุจนกุก้อรับได้”
เลี้ยงเมิงได้ทุกอย่าง เลี้ยง แมร่ง ยัน อากง อาม่า อาอี้ อาซ้อ ของเมิงได้หมดทุกคน เพราะกุรักเพื่อน
โอเค มันอาจจะเป็นไปได้แบบที่ว่า บางคนที่ “เหรี้ย” น้อยหน่อย มันก้อพอคบกะเราได้ ย้ำนะครับว่า “พอคบได้”
คิดง่ายๆ ถ้าไอ้เพื่อนของเราคนนึงเนี่ย แมร่งรวยมาก ชวนเราไปที่หรูๆ แต่ไอ้คนอย่างเราเนี่ย ลำพังเสื้อตัวละ
100 แมร่งยังควักเงินซื้อยาก พอเราไปงานกับมัน คุณเมิงว่า มันจะอยากเดินกับเราหรอครับ ????
หรือ ถ้าไอ้คุณเพื่อนคนเนี้ย แมร่งเสือกเป็นคนดีสุดๆ เดินพาเพื่อน กอดคอโทงๆ เดินเข้าไปในงาน อันนี้ผมขอแนะนำ
ว่าคุณรีบ จับแมร่งอัดตรูด (ในกรณีที่ เป็น ช-ช) หรือ จับแมร่ง ตีฉิ่ง (ในกรณีที่ ญ-ญ) สุดท้าย กับจับแมร่งปรี้เลย
(ในกรณีที่ เป็น ช-ญ) เพราะไอ้คนแบบนี้ กุว่าแมร่งหายาก ยิ่งกว่า “ขนตรูดทองคำ” อีกครับ
เพราะอย่างงี้ ประเทศเราจึงแบ่งชนชั้นกันอย่าง สิ้นเชิงครับ แบ่งได้ 4 ประเภท มั้ง ลองมาดูกัน
- คนรวยล้นฟ้า ไอ้คนแบบนี้ ไม่ต้องไปสนใจอะไรมันหรอกครับ เพราะมันก้อไม่สนใจเราอยู่ดี ต่อให้น้ำมันแมร่ง ลิตรละ100บาท แมร่งก้อมีปัญญาเติม ไม่สะเทือน อัณฑะ มันเท่าไหร่
- คนรวย อันนี้สำคัญ กุหมายถึง ไอ้พวก ลูกของ ไอ้คนรวย ล้นฟ้าอีกที ที่แมร่งไม่ค่อยทำมาหาแดรกอะไรก้อมีแดรก
ประมาณว่า เกิดมาอยากจะ “ปรี้” ดาราคนไหนมาถ่าย คลิป แค่กระดิก “หรำ” ในกางเกงใน ที่ไม่ค่อยได้ซักของมัน
ญ เจ้าก้อวิ่งปรี่ เข้ามาให้กระแทก กระทั้น อย่างหนำใจแล้ว ไอ้ชนนั้นนี้ กุค่อนข้างรังเกียจนะ กุไม่ได้อิจฉานะครับ
เพราะชีวิตกุ พร้อมอยู่แล้ว เพราะกุไม่ได้ อยากได้อยากมีกว่าที่เป็นอยู่สักเท่าไหร่นัก ประมาณว่าอยากได้เหมือนกัน
แต่ไม่รีบ “เข้าใจบ่” พวกนี้มีผลต่อคน ชนชั้นกลาง อย่างเห็นได้ชัดครับ เพราะมันไล่บี้กันมาติดๆ เหมือนกับ
Liverpool – Everton นั่นแหล่ะ ไอ้คนรวยบางคน ที่มันขี้อิจฉา พอเห็นคนชนชั้นกลาง ได้ดีกว่าหน่อย
สมมุติว่าเป็น ดารา แล้วกันจะได้เห็นภาพชัดๆ ซึ่งไอ้คนรวยเนี่ย หน้าเหรี้ย แต่มีตัง ก้อไม่รู้จะทำยังไง
เอาเงินฟาด แล้วเอา “จริ๋ม” มาดอมดม ซะงั้น ซึ่งมันทำได้ เพราะอำนาจเงิน กุไม่ได้ด่าไอ้คนรวยอย่างเดียวนะ
แต่กุด่าไอ้คนชนชั้นกลางพวกนี้ด้วยว่า “อิจังไร”....
- ชนชั้นกลาง แบ่งได้หลายพวกนะครับ เอาประเภท ที่กุเป็นก่อนละกัน ก่อนจะไปด่าคนอื่น ขอด่าตัวเองก่อนนะครับ
คนอย่างกุนี่ จัดว่า “เหรี้ยสุด” ก้อว่าได้ เพราะชอบมอง ชอบจำ ชอบรู้เรื่องชาวบ้านแทบจะทุกเรื่อง หรือ สันดานเสือก
นั่นแหล่ะ ประมาณว่า เห็นใครทำอะไรไม่ได้เล้ยย ต้องเสือกเก็บเค้ามาด่ามาว่าทุกที เหมือนมันคันปาก
ยอมรับเลยนะครับ ว่ากุนี่ตัวเหรี้ยเลย ชีวิต เริ่มค้นพบความเหรี้ย ของตัวเอง เมื่อ อายุ 14 ปี สมัยเด็กๆ ไม่อยากคุยนะครับ
เรียนนักธรรม โท มารยาทไทย 4 ปีซ้อนระดับ ประเทศ คะแนน 91% แทบทุกเทอม แต่เหมือนกับที่ผ่านมา
มันหลอกตัวเอง ว่ากุดี กุเจ๋ง นี่ล่ะตัว กุ ซึ่งจริงๆแล้ว การค้นพบครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เริ่ม ต้น ตอน มัธยมต้นนี่เอง
เริ่มต้นการเหรี้ย ด้วยการ เอาการ์ตูนโป๊ไปอ่านในห้องเรียน พออาจารย์ เดินมาเจอ จับ กุ & The Gang ไปตีหน้าห้อง
แล้วถามว่า “เอามาอ่านทำไม” กุถามหน่อยนะครับอาจารย์ ว่าถ้าเมิงถูกถามกลับมั่งว่า “เฮ้ย เมิงดูภาพโป๊ทำไมวะ”
เมิงจะตอบยังไงครับ ถามโง่ๆ.... กุเลยตอบอาจารย์ไปว่า “ อ่อ ผมเอามาดูให้มันปลงชีวิตครับ จะได้ทนต่อกิเลสได้”
อาจารย์ถึงกับอึ้งแดรก แถมไม่ยึดหนังสือกุด้วยนะ แต่เค้าบอกว่า “เอ้อ งั้นพวกเมิงเอาไปปลงกันที่บ้านต่อนะ”
!! ดูมันพูด.... เฮ้อ.... กุจะบ้า และหลังจากนั้น เรื่องของกุสมัย ม. ต้นยังมีอีกเยอะ เด๋วไว้อ่าน ใน ช่วงต่อไปละกัน
ประเภทต่อไป ขอด่า เฉพาะ อิชะนีทั้งหลายแล้วกันนะครับ กุไม่เข้าใจพวกแมร่งจริงๆ ว่ามันจะอยาก สวย อยากรวย
อวดกันไปทำสากกะเบืออะไรมิทราบครับ เข้าใจว่าโลกเราตอนนี้ มันกลายเป็น การสะสมวัตถุนิยมอย่างบ้าคลั่งไปแล้ว
แต่ไม่จำเป็นเล้ย ที่ อิดอก “ท้อ” ทั้งหลาย จะต้อง นำ “จริ๋ม” ไปประเคนขายกันอย่าง เอาเป็นเอาตายแบบนี้
เข้าใจว่าอยากมีเงินครับ แต่ถ้าคิดจะเป็น กาหรี่ น่ะ ไม่จำเป็นต้องไปเรียน “หมาลัย” ให้เปลืองเงินที่ พลี “จริ๋ม” ให้เค้า
ทิ่มแทงต้องสูญไปหรอกครับ แนะนำว่า เวลาที่คุณพ่อ คุณแม่ถามว่า โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ให้ตอบอย่างเต็ม
ภาคภูมิเลยครับ “หนูอยากเป็นกาหรี่ขาย... (เติมเอานะครับ) ค่ะ“ คุณพ่อคุณแม่ท่านจะได้ไม่ต้องลำบากลำบน
กู้หนี้ยืมสินเค้ามา ส่งเสียให้ลูกไปเป็นกะหรี่ในหมาลัยให้ เค้าเสื่อมเสียสถาบัน จริงมั้ยครับ...
เพิ่มเป็นเพื่อน
ส่งข้อความ